rant zamanı. Blok zincirleri için mantıklı olan tek bir benzetme var. TCP/IP değil. bankalar değil. Nasdaq değil. ama video oyun konsolları. Video oyun konsolları, blok zincirleri gibi: > herkesin kullanıcıların oynaması için uygulamaları başlatmasına izin verin > kullanıcıların oynamak için önce önemli katılım maliyetleri ödemesini gerektirir (bir konsol satın almak/para ve cüzdan taşımak) > uygulamaların platformlar arası taşınmasını kasıtlı olarak zorlaştırır > sadece birkaç kazanan görüyor Bu son nokta, diğer noktaların çarpımı olan kilit noktadır. Ne video oyun konsolları ne de blok zincirleri tam olarak kazanan her şeyi alır, ancak yine de güçlü ağ etkileri tahakkuk ettirirler: insanlar, diğer tüm uygulamaların olduğu 2-3 ekosisteme katılmak ister. Bunu Nintendo ve Sony'de görebilirsiniz ve Solana ve Base'de görebilirsiniz. Belki yarım düzine canlı ekosistem zirvesi ile *kazananlar hepsini alır*. Bu benzetmeyi anladığınızda, bugün neredeyse her zincirin neden başarısız olacağını da anlayabilirsiniz. Bunun bir kısmı basit bir matematiktir: Uygulamalar diğer uygulamaların olduğu yerde oluşturulduğunda, yalnızca birkaç oyuncu kazanacaktır. Ancak daha büyük sorun, Nintendo / Sony / Xbox'ın hepsinin erken kazanmasına izin veren video oyun konsolu oyun kitabını takip eden yaklaşık 0 zincirin takip etmesidir. *Ekosistemlerini başlatmak için kendi katil uygulamalarını oluşturdular* Bunun yerine, zincirler uygulama oluşturucuları çekmek için teknolojiye ve markaya güveniyor, ancak uygulama oluşturucuların ihtiyaç duyduğu en önemli şey bu değil. Uygulama oluşturucuların ihtiyaç duyduğu en önemli şey, *likiditeye* sahip *kullanıcılar*dır, bu da Solana ve Base That gibi zincirlerde konuşlandırmak için her türlü teşvike sahip oldukları anlamına gelir... Bunun için bekleyin... kullanıcılara ve likiditeye sahip olmak. Ve bu analojinin amacıdır. Diğer tüm zincirler, kazanmak istiyorlarsa katil uygulamaları edinmek, kuluçkaya yatırmak ve kişisel olarak ölçeklendirmek için ortalama bir mücadele vermek zorunda kalacaklar.