"Tıpkı Nixon'ın ABD'nin gücünü en üst düzeye çıkarmak için Altın Standardını terk etmesi gibi, ABD de izolasyonist çağda dünya rezerv para birimi olarak doları terk etmek zorunda kalacak. Nixon Yönetimi, restore edilmiş ekonomik güçlerine uyum sağlamadıkları için Avrupa ve Japonya'dan hüsrana uğradı. ABD'li yetkililer, bu güçlerin iç pazarları ABD ihracatına açmasını, savaş sonrası ticaret korumacı önlemlerini kaldırmasını ve NATO'nun mali harcamalarının yükünü çeken ABD'ye karşı iyi niyetle hareket etmesini bekliyordu. ABD perspektifinden bakıldığında, savaş sonrası ittifak tek taraflı hissetmeye başlamıştı. Fransa, Almanya ve İngiltere, Marshall Planı veya Amerika'nın Sovyet genişlemesine karşı savunması için minnettarlıklarını ifade etmek yerine, dolarlarını altın için artan bir hızla kullanıyor, Altın Standardını tehdit ediyor ve ABD'nin parasal egemenliğini baltalıyorlardı. Aynı zamanda, Avrupa ve Japonya, Amerikan pazarlarını ucuz sanayi mallarıyla dolduruyor, kendi pazarlarını nispeten kapalı tutarken yerli üreticilerin altını oyuyordu. Bu arada Amerika Birleşik Devletleri, Batı İttifakı için liderliğin tüm ağırlığını taşıyordu. Washington'a göre, ABD, müttefiklerini kendi pahasına giderek daha fazla avantajlı hale getiren liberal bir düzenin faturasını ödüyor gibi görünüyordu. Ağustos 1971'de Başkan Richard Nixon, Nixon Şoku olarak bilinen şeyle yanıt verdi: - Doların altına dönüştürülebilirliğini askıya alarak Bretton Woods sistemini etkin bir şekilde sona erdirdi. - Yerli sanayiyi korumak için tüm ülkelere% 10 gümrük vergisi getirdi. - Enflasyonu kontrol altına almak için yurt içi ücret ve fiyat artışlarını geçici olarak dondurdu.